….ზღვის სეზონი იწურებოდა…მზე ნელ-ნელა კარგავდა ძალას და შემოდგომას გზას უთმობდა. სიმართლე გითხრათ, უკვე მობეზრებული მქონდა ზღვისა და მზის ჭიდილი, უჰაერობა და ქალაქის ასფალტის მტვერი. ცოტაც და დეპრესია შემიპყრობდა. …ჰოდა, სულზე მომისწრო მეგობრების იდეამ სვანეთის...

მე – ყველაზე დიდი რეალისტი, რომანტიზმის მეწამული მანტიით მოსილი, სქესით – მდედრი და მდგომარეობით – მარტოსული, ვებრძვი ცხოვრებას. მინდა მოგითხროთ ჩემი თვალით დანახული გერმანიის შესახებ. დროთა განმავლობაში ქვეყანამ არაერთი ცვლილება განიცადა, ეს ქვეყანა ფაქტიურად...

ჩემი გულიდან წერის სურვილმა და აზრების ფურცლებზე გადატანის საიდუმლომ, ნამდვილ მწერლობას დამაშორა.ვყიდულობ და გამომაქვს ბიბლიოთეკიდან წიგნები, გადავშლი პირველ ფურცელს და როგორც კი კითხვას ვიწყებ,მაშინათვე, ჩემი აზრების გადატანის სურვილი მიჩნდება..როგორი რთულია არა?დავრჩი გაუნათლებელი,ჩემი ნაწერების ამარა...

მე გოგო ვარ, ერთი უჩვეულებრივესი ქალაქელი გოგო. მთა მიყვარს, ბუნება, ადამიანები, რომლებიც დაიბადნენ მთაში, მთის სუნიანი ადამიანები მიყვარს… საბოლოო ცნობიერების ჩამოყალიბებამდე სტერეოტიპს “მხოლოდ მთებშია თავისუფლება” მეც ვეთანხმებოდი, როგორც სხვები. ვიზრდები, ვყალიბდები ადამიანად და გამუდმებით...

როდესაც საქმიან შეხვედრაზე ჩემს დანახვისას ფეხზე დგებიან და მოწიწებით მესაუბრებიან,ჩემი ბავშვობა მახსენდება.თავს დაბლა ვხრი და ფიქრებში ვიძირები.ისინი კი საუბრობენ ჩემი ნაწერების შესახებ და მე მადლიერი ვარ მათი.საღამოს,როდესაც სასტუმროდან გამოვდივარ და ფეხით ვეშვები ქვაფენილზე,ჩემს დღეებზე...

საინტერესო და თავგადასავლებით აღსავსე დღე მელის. სულ მალე, ძალიან მალე ხევსურეთს ჩავეხუტები. ახლოდან შევავლებ თვალს უძველეს კოშკებს და ცოტა ხნით მაინც დავტკბები იქ გამეფებული მყუდროებით. გზა ძალიან გრძელი და დამღლელი ყოფილა. გუროს წყაროსთან ვჩერდებით,...

პირველად სვანეთში რომ მოვხვდი, პატარა ვიყავი და  მაშინვე რაზეც დავიწუწუნე, ინტერნეტი იყო. მერე  ერთი საათიც არ დამჭირვებია, ყველაფერი რომ გადამავიწყა ამ როხროხა მთებმა. მახსოვს გაოცებისგან პირი დავაღე და ბოლომდე ასე დავრჩი. ის სამი დღე...