ყველა ადამიანს გააჩნია ცხოვრების მიზანი, რომლის მისაღწევადაც იბრძვის, არ იშურებს ენერგიას და უმკლავდება სირთულეებს. სწორედ ასე, ჩემი ცხოვრების მიზანი გახლავთ მოგზაურობა.  დედამიწა მზის სისტემის რიგით მესამე პლანეტაა, სადაც არსებობს სიცოცხლე და ამ სიცოცხლესთან ერთად...

  ამსტერდამი-გავლილი და ისევ საოცნებო გზა… ჩვენ  მუდმივად ვმოგზაურობთ… ვირჩევთ მეგზურს, გზას, რომელიც ხან გავლილია, ხან გაუვლელი, ხშირად უგზოობა გვაწუხებს და გვაცარიელებს. საკუთარი სახლიდან და სახლისკენ გზას დაუსრულებლად გავდივართ, თუმცა მაინც ან ერთ ადგილას...

ერთი ჩვენი რუსი ტურისტი უმშვენიერესი ქალბატონი ლენა,გურიის მხარეს ვასტუმრეთ…. ერთ პატარა ყველასგან მივიწყებულ სოფელში,მწვანეში ჩაფლულ, ხეებით გარშემორტყმულ თბილ და ტკბილ სახლში, სადაც ჩემი ბებო და ბაბუ დიდი მოლოდინით გველოდნენ …. ყოველთვის რაღაც განსაკუთრებული გრძობა...

ცხოვრებაში არაფერი არ უნდა შეაგროვო სიყვარულის და ბედნიერი მომენტების გარდა.იმაში გამიმართლა,რომ ჩემი საუკეთესო მეგობრებიც ჩემს აზრს იზიარებენ და ჩემს მსგავსად არიან შეყვარებულნი მთასა და ბუნებაზე,ხოლო ყველას ერთად გავიმართლა იმაში,რომ ჩემს მეგობარ თამთას მთაში აქვს...

საქართველო ჩემი დედასამშობლოა , აქ ყველაფერი მალამოდ ედება სულსა და გულს. მეგონა აქ , ყველაფერი იმიტომ მომწონდა , რომ ჩემი იყო და სისხლხორცეული , მაგრამ თურმე , მხოლოდ მეგონა … მე კოპწია იმერეთში ვცხოვრობ,...

გაცდა ჩვენი მარშრუტი ტყიბულს და ჩემი მოლოდინი მეტად გამძაფრდა,შევუდექით ამაღლებულ ფერდობებს,რომელიც ერთი მეორეზე თვალწარმტაცი ხედებით გვაწონებდა თავს…მოუთმენლობის მოუსვენრობა შემეპარა,მინდოდა ჩემი იმედები გამართლებულიყო,ჩემს წარმოდგენებში არსებული მწვანე რაჭა,მიხვეულ მოხვეული გზებით დასაწყიდში,ნიკორწმინდის გუმბათის წვერით,იქამდე კი ფირუზისფერი შაორით,იმაზე...

მე ვიცი,გაინტერესებთ,რას განვიცდიდი,როდესაც მატარებელში ვიჯექი და ბავარიისკენ მიუნხენში მივქროდი.რთული გადმოსაცემია აღწერო უბრალო გოგონას განცდები,რომელიც პირველად წავიდა სამოგზაუროდ და ჯადოსნურ მატარებელში აღმოჩნდა,მხოლოდ მწერალი თუ მოახერხებს აღწეროს შეგრძნებები,რომელიც მატარებელში დამეუფლა და დღესაც ვგრძნობ საოცარ განცდებს,როდესაც ფანჯრიდან...