ხდიდან ჯუთამდე – კავკასიონზე ციგაობით
მაშინ სულ რაღაც 13 წლის ვიყავი. დედას ახალი დაწყებული ჰქონდა ლაშქრობებში სიარული, ძალიან ბედნიერი და კმაყოფილი იყო. არ მახსოვს – მე თვითონ მოვითხოვე თუ დედამ შემომთავაზა, მაგრამ ივლისის თვის ბოლოს თავისი ზურგჩანთასთან ერთად...
სიცოცხლის 6 კმ-ი სამოთხემდე
ყველაზე გენიალური ალბათ თავს დატეხილი უცაბედი ”მოგზაურობაა” ხოლმე, ხოდა მეც ზუსტად ასე დამატყდა თავს შემოთავაზება. საჭესთან ვზივარ , ტელეფონი რეკავს. ძლივს მოვიძიე მობილური და ვპასუხობ – მაროა. -მარ, ხვალე ჯუთაში წამომყვები? -საად? – ვკითხულობ...